Tanrının qəddar üzü

 

Müsəlmanların və ya başqa sözlə desək islam dininə ibadət edənlərin aqresiv olması, ətraflarındakı islamı qəbul etməyən insanlara qarşı qəddar münasibətlərinin kökündə müqəddəs hesab etdikləri “Quran” kitabı dayanır. Bir kitabda “sevgi”, “eşq” sözünə rast gəlməyəsən, ona ibadət edən adamlarda cəmiyyətə, təbiətə qarşı sevgi hardan olsun!? Kitab onu oxuyan insanı qorxutmaqla yanaşı (“qorxmaq” feli Quranda çox istifadə edilib), başqa insanları öldürməyi, kəsməyi də təbliğ edir. Ona görə də müsəlmanlara kənardan baxanda onları vəhşi obrazında görürük. Elə müsəlman ölkələri var ki, məsələn, Əfqanıstan, Suriya, İrak və sairə kimi, bu coğrafiyanın adamlarını bəşəriyyətin üz qarası adlandırmaq olar. Onların dünyaya ziyandan başqa faydaları yoxdur. Elə bilməyin ki, ölkəmizdəki müsəlmanlar fərqlidir, xeyr! Hər gün Hacı Şahinlərin, Hacı Ramillərin nağıllarına qulaq asan və elmdən məlumatı olmayan əhalimiz sabah ölkədən qaçmaq zərurəti yaransa əfqanlılar kimi təyyarənin yan-yörəsindən yapışmağı həyatlarının uduşu hesab edəcəklər.

Nə isə, keçək mətləbə. “Quran” kitabının təbliğ etdiyi qəddarlıqdan danışırdıq. Müsəlmanlar iddia edirlər ki, bu kitab allahın sözüdür. Vəhy şəklində Məhəmmədə diktə edilib və beləcə ərsəyə gəlib. Əgər “Quran” allahın sözüdürsə, deməli o həm də tanrının özüdür. Allah orada özünü xarakterizə edib. O zaman allah nağıllarda deyildiyi kimi mərhəmətli, humanist biri deyil. Əksinə qəddar və kinlidir. Niyə? Çünki, Maidə surəsi 33-də deyir: “Allaha və Peyğəmbərinə qarşı vuruşanların, yer üzündə fitnə-fəsad salmağa çalışanların cəzası ancaq öldürülmək, çarmıxa çəkilmək, ya da əl-ayaqlarının çarpazvari (sağ əllərilə sol ayaqlarını) kəsilməsi, yaxud da yaşadıqları yerdən sürgün olunmalıdırlar. Bu (cəza) onlar üçün dünyada bir rüsvayçılıqdır. Axirətdə isə onları böyük bir əzab gözləyir.”

Adicə bu sözləri xəyalda canlandırmağın özü insanda dəhşət yaradır. Necə qəddar və vecsiz olmalısankı şüurlu canlını bilərək doğrayasan. Məsələn, niderlandlıya, hansısa bir isveçliyə bunu “islam dini sülh və humanizm dinidir”, deyərək necə soxuşdura bilərsiz!? Görün ölkəmizdə bu dindarlar qəddarlığa necə susayıblarkı şəriət qaydalarının tətbiqini istəyirlər. Bunları başa salmaq olmur ki, şəriət qaydası ilə yaşamaq istəyirsinizsə niyə Avropaya, Amerikaya, Kanadaya yaşamaq üçün gedirsiz, gedin Əfqanıstanda, İranda, Ərəb Əmirliklərində yaşayın.

Qəddarlıqla bağlı “Quran”dakı növbəti ayətə baxaq. Maidə surəsi 38-ci ayədə Məhəmməd belə yazır: “Oğru kişi ilə oğru qadının gördükləri işin əvəzi kimi Allahdan cəza olaraq (sağ) əllərini kəsin. Allah yenilməz qüvvət sahibi, hikmət sahibidir!”

Qüvvət sahibinə, hikmət sahibinə baxın bir. Nə gözəl hikmətdir bu. Canlı varlığın əllərini kəsməklə zövq alır. İslam dini və ona ibadət edən müsəlmanlar bu qədər halallıqdan danışırlarsa oğurluq, hiyləgərlik niyə baş alıb gedir!? Əl-insanın yuxarı ətrafı, bədən üzvüdür. Əl- tutma, dartma, itələmə, vurma, yazma kimi onlarla funksiyanı yerinə yetirir. İnsan oğurluq etdi deyə, onun əlini kəsib şikəst edərək cəmiyyətə yararsız formada niyə buraxırsan!? İnsanın iş qabiliyyətini niyə məhv edirsən!? Budurmu ədalət, mərhəmət!? Təsəvvür edin ki, doğuluşundan quzu saxlayırsız. Ona ad vermisiz, bəsləyirsiz, sevirsiz. Quzu böyüyür. Bir gün həyətdə əkdiyiniz pomidor kolunu yeyir. Buna görə tutub onun sağ qabaq ayağını kəsirsiz. Özünüzü necə hiss edərsiz?

Hətta allah “Muhəmməd surəsi”nin 4-cü ayəsində insanlara baş kəsməyi əmr edir. Həmin ayədə yazılır: “(Ey möminlər!) Kafirlərlə (döyüş meydanında) qarşılaşdığınız zaman boyunlarını vurun. Nəhayət, onları məğlub (əzib şil-küt) etdikdə, (qaçmasınlar deyə, əl-ayaqlarını) kəndirlə möhkəm bağlayın. Sonra da müharibə bitdikdə onları ya (boyunlarına minnət qoyub) məccani, ya da fidyə müqabilində azad edin! (İstəsəniz əsirləri bağışlayıb pulsuz-parasız azad edər, ya onları mübadilə edər, ya da müəyyən məbləğ pul, mal müqabilində buraxarsınız). (Əmr) budur! Əgər Allah istəsəydi, onlardan (başqa cür – müharibəsiz də) intiqam ala bilərdi. Lakin O sizi biri-birinizlə imtahana çəkmək üçün (vuruşmağınızı əmr etdi). Allah Öz yolunda öldürülənlərin əməllərini əsla puç etməz”.

Nə gözəl allahdı o. Görün tanrı necə mərhəmətlidirsə sizi imtahana çəkmək üçün bir-birinizin başını kəsməyi əmr edir. Sanki allah qladiator döyüşlərinə baxıb həzz alır. Bu düşüncə ilə müsəlmanlar insanlığa nə fayda verə bilər!? Heç bir! Məhz müqəddəs kitab hesab etdikləri vərəqlərdən ilham aldıqları üçün öldürməyi, zərər verməyi doğru bilirlər. Nəticədə haqlı olaraq dünya ölkələri tərəfindən terrorist adlandırılırlar.

Bəqərə surəsi 191-ci ayədə də insanlara insanları öldürmək buyrulur və təbliğ edilir. Həmin ayədə yazılır: “Onları (Məkkə müşriklərini) harada görsəniz öldürün. Sizi çıxartdıqları yerdən (Məkkədən) siz də onları çıxardın. Fitnə (müşriklərin fitnəsi) qətldən daha şiddətlidir. Onlar sizinlə Məscidülhəram yanında vuruşmayınca, siz də onlarla orada vuruşmayın! Əgər (orada) sizinlə vuruşsalar, siz də onları öldürün. Kafirlərin cəzası ancaq budur!”

Adam islamı qəbul etmirsə, allaha inanmırsa onu öldürməlisinizmi!? Adi bir şeyi düşünün ki, dünyada elm və texnologiyanın inkişafı, mədəniyyətin formalaşması müsəlman olmayan insanlar tərəfindən reallaşdırılıb və bu prosses davam edir. Əgər dünyanı siz dediyiniz kimi tanrı yaratmış olsa belə, qeyri-müsəlmanların Yer kürəsinə, insanlara verdikləri fayda sonsuzdur. Bu dünyanın bir küncündə də siz yaşayırsız və həmin elmi-texnoloji inkişafdan bəhrələnirsiz. Ən azından bunu düşünərək terrorçuluğa, qəddarlığa son qoymalısız və “Quran”ı oxuyaraq onun barədə düşünməlisiz. Qəddarlığı, terroru, qorxunu təbliğ edən kitabdan dərs almayın. Əgər mütləq müqəddəs bir kitaba tapınmaq istəyirsinizsə, onda onu sevgi, mərhəmət, humanistlik aşılayan obraza gətirin. Türkiyədə o qədər islam alimi adını daşıyan insanlar varkı. “Quran”ın üzərində yenidən işləsinlər, müasirləşdirsinlər, kitaba sevgi qatsınlar.

Yoldaş müsəlmanlar,  

İnsanlarla bərabər insanlığı öldürməyin! Yaşadın! Təbiəti, canlıları sevin! Mədəniyyəti, demokratiyanı, yaxşı yaşamağı Avropada və ya başqa ölkədə axtarmayın, öz ölkənizdə özünüz yaradın.