Sayrışan ulduzlar

 

“Quran”ı oxuduqda insanlar onu hansı prizmadan anlayır? Etiraf edim ki, bu sual beynimin bir köşəsini həmişə məşğul edir. Çünki sözügedən kitabda elə mövzular, cümlələr var ki, onları gülümsəmədən oxuyub keçə bilmirsən. Ancaq insanları dinlə, “Quran”la o qədər qorxudublarkı orada yazılanların hər bir hərifinə müqəddəs kimi yanaşırlar və reallıqda gülünc doğuran mətni ciddi qəbul edib inanırlar. Belə surələr çoxdur. Hər dəfə iki-üç mövzunu sizinlə paylaşacam. Ümid edirəm ki, nəticə çıxaracaqsız və din adı altında kimlərinsə sizləri aldatmasına izin verməyəcəksiz. Beləliklə, “Mülk” surəsindən başlayaq.   

Mülk surəsi 5-də yazılır: “And olsun ki, Biz dünya səmasını (yerə ən yaxın olan göyü) qəndillərlə (ulduzlarla) bəzədik, onları şeytanlara atılan mərmilər etdik və onlar (şeytanlar) üçün (yandırıb-yaxan) alovlu atəş əzabı hazırladıq”. Dinə görə səmadakı ulduzlar şeytanlara atılan alovlu daşlardı. Və bunu tanrının sözü hesab edirlər. Bax, biz bu toplumla üz-üzəyik. Cəmiyyəti idarə edənlərin, cəmiyyətdə mühüm qərarlar verənlərin əksəriyyəti ulduzları şeytana atılan daş hesab edənlərdi. Dinin zəhərlədiyi bu tip insanlar hər yerdə vardır. Bu düşüncədə olan insanlar müəllimlər arasında da var, həkimlər arasında da, qanunların lehinə, əlehinə səs verən deputatıar arasında da vardır. İndi cəmiyyətin necə bir ağıl sahiblərinin idarəsində olduğunun fərqinə fikir verdinizmi?

Kəhf (Mağara) surəsi 86-da günəşin çamura, palçığa batdığını söyləyir: “Nəhayət, günəşin batdığı yerə gəlib çatdıqda onu qara palçıqlı bir çeşmədə (lehməli bir suda) batan gördü. O, çeşmənin yanında (Allahı tanımayan, kafir) bir tayfa da gördü. Biz ona belə buyurduq: “Ya Zülqərneyn! Sən onlara (imana gəlməsələr) əzab da verə bilərsən, (haqq yola dəvət edib) onlarla yaxşı rəftar da edə bilərsən!”

Kosmosun  fəth edildiyi bir zamanda günəşin gecələr palçığa batdığını söyləmək və ona inanmaq tam bir ağıl xəstəliyidir. Anlamaq lazımdır ki, Məhəmmədin yaşadığı dönəmdə kainat barədə təsəvvürlər sıfır səviyyəsində idi. Səma cisimlərinə ilahi varlıq kimi baxırdılar. Əlbəttə ki, bu zaman günəşin gecələr palçığa batdığını Məhəmmədin söyləməsi normal bir mövzudur. Sizcə, gerçək bir tanrı olsaydı bu sərsəmləri söyləyərdimi? Söyləməzdi!

“Quran” da milyonlarca il həyat sürmüş nəhəng heyvanlar (dinozavrlar) barədə məlumat verilmir, ancaq dəvədən bəhs edir. Məsələn, “Ğaşiyə” surəsə 17: “Məgər dəvəyə baxmırlar ki, necə yaradılmışdır?” Yenə də möcüzə axtarmayın. Məhəmməd kitabda ona görə dəvələrdən söz açır ki, ən çox gördüyü heyvan ancaq dəvə olub. Nəsli kəsilmiş heyvanlar barədə məlumatlar isə elmin nəticəsində dünyaya bəlli olmuşdur. Bax beləcə, sadəcə. Davamını gözləyin...