Düşünmək üçün


Dindarların başını havalandıran və insanların çoxunu yoldan çıxardan məhz cənnət barədə verilən xəyali vədlərdi. Real həyatda istədikləri kimi yaşaya bilməyənlər cənnət təsəvvürləri ilə təskinlik tapırlar. “Quran”ın Saffat surəsində də cənnət barədə danışılır. Konkret ayələrə müraciət edək:
38. Siz (müşriklər) şiddətli əzabı mütləq dadacaqsınız!
39. Siz ancaq etdiyiniz əməllərin cəzasını alacaqsınız.
Bir ağıllı adam durub demir ki, ay allah niyə məni təhdid edirsən? Sənə mən dedim ki, məni dünyaya gətir və sonra da cəhənnəmə göndər? Bəs hanı burda allahın ədaləti? İnsanın razılığı olmadan onu dünyaya gətirir, imtahan edir, sonra yarısını cəhənnəmə, yarısını da cənnətə göndərir.
Ardını oxuyaq:
40. Allahın müxlis bəndələri isə müstəsnadırlar (onlara cəza verilməyəcəkdir).
41. Məhz onlar üçün məlum bir ruzi vardır.
42. (Onlar üçün) növbənöv meyvələr vardır. Onlar hörmətə (şərəfə) nail olacaqlar
43. Nəim cənnətlərində.
45. Onlar üçün (cənnət saqiləri tərəfindən adamı kefləndirməyən, behiştdə çay kimi axan) məin (şərab) dolu piyalələr dolandırılacaqdır.
Deməli, allah yaxşı hesab etdiyi adamlara cənnəti vəd edir. Hansıki orada dadlı meyvələrdən tutmuş qəşəng şəraba qədər hər şey var. Hə, bir də gözəl qadınlar var. Adıçəkilən surənin növbəti ayələrinə baxaq:
48. Onların yanında gözəl (irigözlü), baxışları (yalnız ərlərinə) dikilmiş zövcələr olacaqdır.
49. Onlar, sanki örtülü (bağlı, heç bir əl dəyməmiş, qabığı içində təzə-təzə qalmış, ağappaq) yumurtadırlar (yaxud sədəf içində gizlənmiş incidirlər).
Yalnız bir kişinin xəyalında qadın obrazı belə canlana bilər. Bu isə o deməkdir ki, “Quran” kitabı allahın məhsulu deyil. Məhəmmədin və kitabda əməyi keçən yoldaşlarının təxəyyülüdür. Bütün bunların fonunda ən əsas məntiqsizlik odur ki, insanları cənnətdən qovub və sonra da cənnətə qaytarmaq üçün vədlər verir.
Hucurat surəsi 13-ü isə oxuduqda gülməmək olmur: Ey insanlar! Biz sizi bir kişi və bir qadından (Adəm və Həvvadan) yaratdıq. Sonra bir-birinizi tanıyasınız (kimliyinizi biləsiniz) deyə, sizi xalqlara və qəbilələrə ayırdıq. Allah yanında ən hörmətli olanınız Allahdan ən çox qorxanınızdır (pis əməllərdən ən çox çəkinəninizdir). Həqiqətən, Allah (hər şeyi) biləndir, (hər şeydən) xəbərdardır”.
Xalqlara və qəbilələrə ayırmadan bu insanlar bir-birlərini tanımayacaqdılarmı? Əksinə, insnalar bir xalqdan ibarət olsaydılar daha yaxşı bir-birlərinə bələd olacaqdılar və dünyada müharibə, terror və sairə bu kimi bəşəri problemlər olmayacaqdı. “Qəbilələrə ayırdıq”-yazılır ayətdən, daha Məhəmməd düşünməmişdir ki, dünyada elə qəbilələr varkı allahlardandan, dinlərdən, tanrılardan bu günə qədər də xəbərsizdirlər.
Bax beləcə, sadəcə. Qərarı özünüz verin. Bilmədiyiniz, görmədiyiniz obyektdən isə qorxmayın. Xəyalla deyil, reallıqla yaşayın. Kiminsə cənnət vədlərinə aldanmayın. Yaxşı insan olmaq üçün dindar olmağa, allaha inanmağa gərək yoxdur. Səbəbsiz də mədəni, xeyirxah insan ola bilərsiz.    

Yorumlar