Dindarların
başını havalandıran və insanların çoxunu yoldan çıxardan məhz cənnət barədə
verilən xəyali vədlərdi. Real həyatda istədikləri kimi yaşaya bilməyənlər cənnət
təsəvvürləri ilə təskinlik tapırlar. “Quran”ın Saffat surəsində də cənnət barədə
danışılır. Konkret ayələrə müraciət edək:
38. Siz
(müşriklər) şiddətli əzabı mütləq dadacaqsınız!
39. Siz ancaq
etdiyiniz əməllərin cəzasını alacaqsınız.
Bir ağıllı
adam durub demir ki, ay allah niyə məni təhdid edirsən? Sənə mən dedim ki, məni
dünyaya gətir və sonra da cəhənnəmə göndər? Bəs hanı burda allahın ədaləti? İnsanın
razılığı olmadan onu dünyaya gətirir, imtahan edir, sonra yarısını cəhənnəmə,
yarısını da cənnətə göndərir.
Ardını
oxuyaq:
40. Allahın
müxlis bəndələri isə müstəsnadırlar (onlara cəza verilməyəcəkdir).
41. Məhz onlar
üçün məlum bir ruzi vardır.
42. (Onlar
üçün) növbənöv meyvələr vardır. Onlar hörmətə (şərəfə) nail olacaqlar
43. Nəim cənnətlərində.
45. Onlar üçün
(cənnət saqiləri tərəfindən adamı kefləndirməyən, behiştdə çay kimi axan) məin
(şərab) dolu piyalələr dolandırılacaqdır.
Deməli, allah
yaxşı hesab etdiyi adamlara cənnəti vəd edir. Hansıki orada dadlı meyvələrdən
tutmuş qəşəng şəraba qədər hər şey var. Hə, bir də gözəl qadınlar var. Adıçəkilən
surənin növbəti ayələrinə baxaq:
48. Onların
yanında gözəl (irigözlü), baxışları (yalnız ərlərinə) dikilmiş zövcələr
olacaqdır.
49. Onlar,
sanki örtülü (bağlı, heç bir əl dəyməmiş, qabığı içində təzə-təzə qalmış,
ağappaq) yumurtadırlar (yaxud sədəf içində gizlənmiş incidirlər).
Yalnız bir
kişinin xəyalında qadın obrazı belə canlana bilər. Bu isə o deməkdir ki, “Quran”
kitabı allahın məhsulu deyil. Məhəmmədin və kitabda əməyi keçən yoldaşlarının təxəyyülüdür.
Bütün bunların fonunda ən əsas məntiqsizlik odur ki, insanları cənnətdən qovub
və sonra da cənnətə qaytarmaq üçün vədlər verir.
Hucurat
surəsi 13-ü isə oxuduqda gülməmək olmur: “Ey
insanlar! Biz sizi bir kişi və bir qadından (Adəm və Həvvadan) yaratdıq. Sonra
bir-birinizi tanıyasınız (kimliyinizi biləsiniz) deyə, sizi xalqlara və qəbilələrə
ayırdıq. Allah yanında ən hörmətli olanınız Allahdan ən çox qorxanınızdır
(pis əməllərdən ən çox çəkinəninizdir). Həqiqətən, Allah (hər şeyi) biləndir,
(hər şeydən) xəbərdardır”.
Xalqlara və
qəbilələrə ayırmadan bu insanlar bir-birlərini tanımayacaqdılarmı? Əksinə,
insnalar bir xalqdan ibarət olsaydılar daha yaxşı bir-birlərinə bələd
olacaqdılar və dünyada müharibə, terror və sairə bu kimi bəşəri problemlər
olmayacaqdı. “Qəbilələrə ayırdıq”-yazılır ayətdən, daha Məhəmməd düşünməmişdir
ki, dünyada elə qəbilələr varkı allahlardandan, dinlərdən, tanrılardan bu günə
qədər də xəbərsizdirlər.
Bax beləcə,
sadəcə. Qərarı özünüz verin. Bilmədiyiniz, görmədiyiniz obyektdən isə qorxmayın.
Xəyalla deyil, reallıqla yaşayın. Kiminsə cənnət vədlərinə aldanmayın. Yaxşı insan
olmaq üçün dindar olmağa, allaha inanmağa gərək yoxdur. Səbəbsiz də mədəni,
xeyirxah insan ola bilərsiz.
Yorumlar
Yorum Gönder