Xalqın reaksiyası

Görünən odur ki, xalq öz halından məmnundur. Heç  bir sosial və siyasi məsələ onları maraqlandırmır. Dövlət büdcəsindən maliyyələşən təşkilatlarda (faizindən asılı olmayaraq) bir az maaş artırılır, həmən an bazarlarda gündəlik istifadə olunan məhsulların qiyməti qaldırılır və hamı xoşbəxtcəsinə buna susur. Manat dəyərini urvatsız şəkildə itirdi, insanlar bunu gülməli replikalar paylaşmaqla, məzəli fotoprikollar, videolar düzəldib yaymaqla yola verdilər getdi. Məmurların və onların övladlarının Avropadakı milyonluq mülkləri, biznesləri barədə sosial şəbəkədə sənədlər yayıldı (və yayılmaqda davam edir). Azərbaycan milləti bunu sadəcə heyranlıqla izləyir. Sıfır reaksiya. Sanki bu belə də olmalıdı. Halbuki, ağlı başında, düşüncəsi yerində və milli qüruru olan millətin yarısı sırf bu məsələyə görə dövlətdən hesab tələb etməlidi. Ancaq hamı kredit götürüb bəxtəvərcəsinə yaşayır. “Başını aşağı sal bir tikə çörəyini qazan” devizini nəsildən-nəsilə ötürərək manqurtlaşan və dindarlaşan xalqdan bundan artıq nə gözləyirdiz ki, cənablar?

Əslində Avropa ölkəsinə axıdılan pullar ölkəmizə sərmayə formasında yatırıla bilərdi. Açılan fabriklər, qurulan işlər əhalinin məşğulluğunu artırmaqla bərabər, daxili istehsalı formalaşdırar və nəticədə xarici məhsullara tələbat azalar, qiymətlər aşağı düşər, ölkə iqtisadiyyatı güclənər. Təsəvvür edin ki, xarici ölkələrə pul çıxaran dövlət məmurları bu dövlətdə işlədiyinə, bu idealogiyaya xidmət etməsinə baxmayaraq zəmanətsizlikdən, mülkiyyət qarantiyasının olmamasından qorxur. Canla-başla xidmət etdiyi dövlətdən pulları müxtəlif layihələr adı altında silərək özünün, balalarının, ümumilikdə isə nəslinin ağ günü üçün etibar etdiyi xarici ölkəyə axıdır. Həmin ölkənin iqtisadiyyatına təkan verir. Əslində bu cür xalqa, elə o cür də məmurlar başçılıq etməlidir. Bir sözlə, xalq hakimiyyətin, hakimiyyət isə xalqın üzüdü. Benzinin qiyməti qalxan ərəfədə kanistr götürüb yanacaq doldurma məntəqələrinə qaçan millətdən sıçrayış gözləmək olmaz. Adət-ənənə təfəkkürü ilə yaşayan əksər azərbaycanlılar heç küçədə, ictimai yerlərdə özlərini səliqəli apara bilmirlər. Adicə evdə oturduğun zaman bir də görürsən hansısa axmaq sürdüyü maşında gic musiqiyə necə yüksək səs verirsə qulaqların cingildəyir. Küçədə gəzən, evində dincələn şəxslər həmən musiqini dinləməyə borcludurmu? Əlbəttə ki, bu həyat tərzini özlərinə meyar seçərək ölkədə ancaq insan sayını artırmaq üçün yaşayanları maarifləndirmək nə qədər çətindirsə, onlara arxayın olub ictimai inkişafa nail olmağa ümidlənmək də bir o qədər mümkünsüzdü. Ona görə də ilk növbədə bu xalqı tərbiyə etmək lazımdı. Özünə dəyər verməyən millət heç bir yaxşılığa layiq deyil. Kütlə şəklində yaşamaq, bir qarnı ac, bir qarnı tox olmağı qismət, alın yazısı bilmək bu millətin dəyəridi. Olsun, bir söz demirəm. Ancaq arada imkan edib düşünün. Bəlkə hər şey düzəldi və hər şey yaxşı oldu. Bax sizlərə güvənib yenə də ümidlə gələcəyə baxıram.