Uşaqlar və din

Azərbaycan cəmiyyətinin, xalqının hansı formada yaşamasını ifadə etmək üçün “axmaq”dan tutmuş “tupoy”a qədər bütün sözlərdən zaman-zaman istifadə edilib və edilir, maariflənmə istiqamətində bir şeylər yazılıb və yazılır. Amma və amma ki, bunun insanların çoxuna təsiri yoxdur, deyərək təsəlli ala bilmərik. Çünki təsirini bir yana qoyaq, belə şeyləri heç “qoz”una alan yoxdu. Əksəriyyət öz axmaq təfəkkürü ilə yaşamaqda davam edir. “Nəyimə lazımdı”, “camaat nə deyər”, “bir tikə çörəyimi qazanıram”, “allah bilən məsləhətdi” düşüncəsi ilə yaşayan əhalidən əlimizi üzməliyik. Yalandan “yaxşı olacaq”, “düzələcəklər” – deyərək, özümüzü aldatmaq, təsəlli vermək ziyanımızdan başqa bir işə yaramır. Həmən bu kütlə axmaq düşüncələri ilə yaşamaqla yetinmirlər, hələ bir bunu övladlarına təlqin edərək nəsildən-nəsilə ötürürlər. “A bala kim nə qayırır, qayırsın. Nə işinə qalıb?! Başını sal aşağı bir tikə çörəyini qazan” – deyən, tiplər azmış kimi “ölkədə şəriət qanunları olsa haqq-ədalət yerini tapacaq”-deyərək, cəmiyyəti quldarlıq dövrünə sürükləyən dindarların da sayı artmaqdadır. İnanın ki, təsir altına düşən dindarlar ölkə üçün el adəti ilə yaşayan kütlədən daha çox zərərlidirlər. Azərbaycan əhalisinin sayını artırmaq üçün yaşayan bu varlıqlar cəmiyyəti köləliyə sövq etməklə yanaşı, fanatik, oğurlanmış beyinləri ilə sahiblərinin göstərişinə əsasən istənilən pis hadisəni (öz düşüncələrinə görə kafirlərlə mübarizə) törətməyə hər an hazırdılar. Bildiyiniz, eşitdiyiniz terrorist. Bu zərərli məxluqlar son zamanlar o qədər çoxalıblar ki, hətta işdə, yaşadığımız məhlədə, blokda, avtobusda onlara tez-tez rast gəlirik. Onların sayı artdıqca təhlükəyə məruz qalmağımızın faizi də yüksəlir. 

Bu adamlar beyinlərini kirayə verməklə kifayətlənmirlər, üstəlik övladlarını da dinə məcbur edirlər. Ola bilməz ki, tanıdığınız qızlardan hansısa etiraf etməsin ki, valideynləri tərəfindən çadra geyinməyə məcbur edilməsin. Əgər qohum-əqrabada mən tanıdığım beləsi varsa, onda sizlərdə də belə bir etirafçı tanış var. Küçədə azyaşlı qız uşaqlarını başı çadralı gördükdə onların yerinə bir anlıq mən əzab çəkirəm. Həmin uşaqların öz uşaqlıqlarından məhrum edilərək məcburən robort olmalarını təsəvvür edəndə, onların keçirdikləri hissi yanlarından keçərkən torpaqda kiçik daşlarla oynayan şortikli balacalara baxarkən, məsum baxışlarında görmək olur. Övladlarının uşaqlığını əllərindən alan, övladına qarşı şiddət edərək onun icazəsi olmadan bədən üzvünü sünnət adıyla kəsib atan valideynlər ağızlarını açanda haqq-ədalətdən danışırlar. İslamda məcburiyyətin, şiddətin olmamasından danışırlar. Bəxtəvərlər! Uşaqları rahat buraxın! Onların imkanı olsaydı heç zaman sizi seçməzdilər. Çünki siz onları məcburən azyaşlarından dinə məcbur edirsiz. Uşaq kimi qaçmaqlarına, yerdə dombalaq aşmalarına, şortik geyinib qumluqda oynamalarına əngəl olursuz. İstəklərini balaca ürəklərində boğub, beyinlərində nifrət yaradırsız. Dinin cəmiyyətə nələr gətirdiyini görmək üçün xüsusi istedada sahib olmağa gərək yoxdu. Bilirəm dindarlar bunu görmür. Heç olmasa, övladlarınıza dini təbliğ etməyin. Onları rahat buraxın. Bunun əvəzində dinlərin necə yarandığını, dinin hökmüran olduğu ölkələrin necə yaşadığı barədə məlumat əldə etmələrinə yardım edin. İmkan verin övladınız seçimini özün etsin. Bax o zaman siz haqq-ədalətdən bir az danışa bilərsiz.