Bildiyiniz
kimi islam dinində şəhidlik məsələsi daha çox qabardılır və önə çəkilir. Səbəbi
isə ondan ibarətdir ki, Məhəmməd qurduğu islam dinini yaymaq fikirinə düşür. Qeyd
edim ki, o zaman islamı çox adam qəbul etmirdi. Çünki onlar Məhəmmədin yeni bir
din icad etmədiyini, ona qədər də sitayiş etdikləri Ay tanrılarından birini
(Al-İllahı) seçib din yaratdığını bildikləri üçün peyğəmbərə gülürdülüər və dəli
deyirdilər. Belə olduğu təqdirdə dini zorla, döyüşərək yaymalı idi. Döyüşdə isə
insanların ölməsi, öldürməsi qaçılmaz haldı. Bəs insanları döyüşə, cihada necə
sövq etməli? Döyüşdə ölənlərin yaxınlarına necə təsəlli verməli? Bax bu məqamda
“şəhid” terminini Məhəmməd ortalığa atır və “Quran”a Bəqərə 154-ü salır: "Allah
yolunda öldürülənlərə (şəhid olanlara) "ölü" deməyin. Əksinə, onlar
(Allah dərgahında) diridirlər, lakin siz bunu dərk etmirsiniz."
Vəssalam.
Bununla da Məhəmməd öz məqsədi uğurunda apardığı döyüşlərdə həlak olanların
yaxınlarına deyir ki, ağıllı olun, şükür edin ki, qohum-əqrabanız, övladınız, əriniz
allah yolunda döyüşdə ölüblər. Nəticədə şəhid olaraq cənnətə düşüb kef edirlər.
Hətta Məhəmməd bu məsələdə o qədər təlaşlı olur ki, yuxarıda qeyd etdiyim ayəni
təkrarən Ali-İmran surəsi 169-da da yazır: “Allah
yolunda öldürülənləri (şəhid olanları) heç də ölü zənn etmə! Əsl həqiqətdə
onlar diridirlər. Onlara Rəbbi yanında ruzi (cənnət ruzisi) əta olunur.”
Yerigəlmişkən
qeyd edim ki, şəhid - ərəb sözü olub, əqidə, din və ya inanc uğrunda ölən,
canını fəda edən adama deyilir. Ancaq əksər hallarda islamçılar onun tərifini
bu cür verir: allah yolunda canından keçən
müsəlmana şəhid deyilir. Sonradan şəhidlik məsələsinin təsəlliverici və
şirnikləndirici xüsusiyyətinin işə yaradığını nəzərə alaraq “şəhid” terminini
genişləndirib insanların düşüncəsində allahın nə qədər mərhəmətli, xoşniyyətli
olmasını təbliğ etməyə başladılar. Yəni ki, müxtəlif hədislər, rəvayətlər düzəldərək
“şəhid” statusunu genişmiqyaslı edib insanlarda islama qarşı maraq oyatmağa
çalışdılar. Taun xəstəliyindən ölənlər, qarnında uşağı olduğu halda ölən qadınlar,
malını-mülkünü müdafiə etdiyi zaman öldürülənlər, ailəsini qoruyan anda öldürülənlər
də şəhid hesab edildi. Beləcə bu günə qədər də insanların din sözçüləri tərəfindən
yalandan cənnət, hurilər, ömürlük xoş həyat vəd edilərək aldadılması davam
edir. Lakin acınacaqlı hall odur ki, kütlə buna inanır və o boş xülyalarla xəyallar
qurub içərisində fırlanırlar.
Təsəvvür
edin ki, dinin təsir mexanizmini, gücünü nəzərə alan dövlət ondan məharətlə
istifadə edir. Hətta “Şəhid adının əbədiləşdirilməsi və şəhid ailələrinə edilən
güzəştlər haqqında” Azərbaycan respublikasının qanunu belə var. Həmin qanunun
1-ci maddəsində yazılır ki: “Şəhid Azərbaycan Respublikasının azadlığı,
suverenliyi və ərazi bütövlüyü uğrunda həlak olan, hərbi əməliyyatla əlaqədar
itkin düşən və qanunvericiliklə müəyyənləşdirilmiş qaydada ölmüş hesab edilən şəxsdir”.
Ancaq qanunda belə yazılmasına baxmayaraq, dinc şəraitdə qəzaya düşüb ölən hərbiçilərə,
öz əsgər yoldaşı tərəfindən mübahisə zəminində qətlə yetirilənlərə də şəhid statusu
verdiklərinin çox şahidi olmuşuq. Bunu niyə edirlər? İnsanları narazı salmamaq
üçün. Lakin həqiqətən də müharibədə ölən hərbiçilər oldu və indi də var. “Vətən
sağolsun”- deyib, şəhidlik verirlər. Bununla ölənin yaxınlarına təsəlli verilir
ki, narahat olmayın şəhid olmuş adamınız cənnətdədi. Eyni ssenari davam edir və
dövlət də məqamı gələndə din adından, insanların dini həssaslığından məharətlə
istifadə edərək kütləni aldadır.
Yekun olaraq
onu deyim ki, “şəhidlik” Məhəmmədin öz məqsədləri naminə uydurduğu bir cəfəngiyyatdı.
Öldükdən sonra bütün canlılar eyni statusa, yəni “ölü”, “cansız” statusuna
malik olurlar. Onlar arasında heç bir fərq yoxdu. Çalışın aldanmayın, reallıq
daha gözəldi.
Yorumlar
Yorum Gönder