Gerçək Tanrının kitabı

 “Quran” Tanrı tərəfindən göndərilmişdir, yoxsa Məhəmməd öz yoldaşları ilə birlikdə oxuyub, görüb-gördüklərindən ilhamlanaraq qələmə almışlar? Müqəddəs hesab edilən kitabları (Tövrat, Zəbur, İncil və Quran) oxuyanlar bilirlər ki, mətnlərdə bir oxşarlıq var. Daha da dərinə getsək bu oxşarlığın əsası Şumer əfsanələrinə gedib dayanır. Ancaq “Quran”ı digər özündən əvvəlki kitablardan fərqləndirən əsas amil, Məhəmmədin həmən kitabda “Allahdan qorxun”, “ondan qorxun”, “qorx” kimi sözlərdən istifadə etməsidir. O qədər istifadə edib ki, kitab sanki “qorxun”, “qorx” sözündən ibarət qorxulu nağıldır.  

“Quran” kitabını oxuyan adam qorxudan başqa bir hiss yaşamır. Qorxu isə sevgi yaratmır. Bəs gerçək bir Tanrı yaratdığı insan üşün necə bir kitab peyda edərdi? Kitabda nələrdən bəhs edərdi? Kitabın bədii üslubu necə olardı? Məncə, Allah peyda etdiyi kitabda bunları yazardı:

Bütün insanlar bərabər hüquqa malikdirlər, azaddırlar və kimsə kimsənin qulu deyildir. Cinsindən və rəngindən asılı olmayaraq bütün insanlara hörmət göstərin, heyvanları sevin, təbiətə aşiq olun. Savadlı, düşüncəli və zəhmətsevər olun. Oğruluğu və başqa birini aldatmağı ağlınızdan keçirməyin. İnsanları öldürməyin. Yetərli səbəb olmadan suda və quruda yaşayan heyvanları, həşaratları məhv etməyin,  onları incitməyin. Baxmayaraq ki, sizdən üstünəm, sizi yaradan bir Tanrıyam, ancaq ibadətlərinizə və aramızda bir vasitəçiyə ehtiyac duymuram. Mənə qarşı sadəcə sayğılı olun və sairə.

 Amma müəllifi Tanrı deyilən mövcud “Quran” kitabında vəziyyət başqadır. Sözügedən kitabı oxuyan adam həmən anlayır ki, bu Məhəmmədin məqsədlərinə uyğun yazılıb. İnsanlara qorxunu aşılayaraq köləliyə, itaətkarlığa dəvət etmək gerçək Tanrının (birmənalı olaraq onun varlığını qəbul etmirəm) sözü ola bilməz. Məhəmmədin kiminlə evlənib, kimi boşayacağının bəşər övladına nə dəxli var və bu kimi axmaq mövzuları Tanrı niyə yazsın? Bu qədər işlər görən, kainatı yaradan və onun içərisini dolduran ilahi qüvvə söz kasadçılığı yaşayır və buna görə “Quran”da çox sözlər və mövzular təkrar olunur, nəticədə kitabın üslubu korlanır, heləmi? Lakin Məhəmməd bir redaktor kimi Allahın səhvini düzəltmək üçün Nəhl surəsi 101-i verir qabağa. Həmən ayədə deyilir: “Biz bir ayənin yerinə digər bir ayəni gətirdikdə (bir ayənin hökmünü ləğv edib onu başqası ilə əvəz etdikdə) - Allah nə nazil etdiyini (hansı hökmün bəndələri üçün daha münasib olduğunu) Özü daha yaxşı bilir - (Kafirlər Muhəmmədə): "Sən ancaq bir iftiraçısan (Allahın adından yalan uydurursan!)" - deyərlər. Xeyr! Onların əksəriyyəti (cahil olduğu üçün əsl həqiqəti, bir hökmü başqası ilə əvəz etməyin hikmətini) bilməz!”    

Azərbaycan oxucusunun düşüncəsini nəzərə alıb yazını uzatmıram. Çünki çoxlarınız uzun yazıları oxumaq həvəsində deyilsiz. Tanrının varlığı barədə heç bir dəlil yazılmayan “Quran” kitabının içindəki rabitəsiz nağıllar haqqında istənilən qədər yaza bilərək. Ancaq ən yaxşısı siz onu bir dəfə açıb oxuyun ki, söhbətləri təsdiqləyə biləsiz.